John Locke

:''Este artigo trata sobre o filósofo, para o personaxe de ficción da serie ''Lost'' véxase John Locke (Lost).'' Bristol, Inglaterra |data_de_falecemento = 28 de outubro de 1704 |lugar_de_falecemento = High Laver, Essex, Inglaterra |soterrado = |soterrada = |residencia = |nacionalidade = Inglesa |cónxuxe = |fillos = |relixión = |lingua = |lingua da escrita = |período = Filosofía do século XVII |debut = |movemento = Filosofía moderna |xéneros = |obras = ''Carta sobre a tolerancia'' (1689), ''Dous tratados sobre o goberno'' (1690), ''Ensaio sobre o entendemento humano'' (1690) e ''A racionalidade do cristianismo exposta conforme á Escritura'' (1695) |influencias = Cicerón, Platón, Aristóteles, Tomé de Aquino, Avicena, Grocio, Rutherford, Descartes, Hooker, Filmer, Pufendorf, Hobbes, Irmáns Polacos (grupo relixioso cuxas ideas foron incorporadas nas teorías de Locke) |influíu = Hume, Kant, Schopenhauer, Berkeley, Burke, Paine, Smith, Voltaire, Condillac, Rousseau, La Mettrie, Toland, Carmichael, Hutcheson, Shaftesbury, Edwards, Collins, Astell, Tucker, moitos filósofos políticos posteriores (incluíndo os Pais Fundadores dos Estados Unidos) |alma_máter = |estudos = |ocupación = Filósofo, médico |profesión = |organización = |cargos = |premios = |sinatura = John Locke Signature.svg |tamaño_sinatura = |web = |notas = }} John Locke, nado preto de Bristol o 29 de agosto de 1632 e finado o 28 de outubro de 1704, foi un filósofo e médico inglés, considerado como un dos máis influentes pensadores do empirismo inglés e coñecido como o «Pai do liberalismo clásico» . Foi un dos primeiros empiristas británicos. Influído polas ideas de Francis Bacon, realizou unha importante contribución á teoría do contrato social. O seu traballo afectou en gran medida o desenvolvemento da epistemoloxía e a filosofía política. Os seus escritos influíron en Voltaire e Rousseau, pensadores da ilustración escocesa, así como os revolucionarios estadounidenses. As súas contribucións ao republicanismo clásico e a teoría liberal reflíctense na Declaración de Independencia dos Estados Unidos e a Declaración de Dereitos de 1689.

A teoría da mente de Locke é frecuentemente citada como a orixe das concepcións modernas da identidade e do ego, que figuran prominentemente nas obras de filósofos posteriores como Hume, Rousseau e Kant. Locke foi o primeiro en definir o ego como unha continuidade da consciencia. Postulou que, ao nacer, a mente era unha lousa en branco ou ''tabula rasa''. Ao contrario que a filosofía cartesiana —baseada en conceptos preexistentes—, sostivo que nacemos sen ideas innatas, e que, en cambio, o coñecemento soamente determínao a experiencia derivada da percepción sensorial.

Estudou grazas a unha bolsa de estudos no prestixioso Christ de Oxford, que, como era habitual entón, reducía os estudos á filosofía escolástica e ignoraba a filosofía cartesiana e os avances da nova ciencia ou das matemáticas. Decepcionado, reorientou a súa carreira cara aos experimentos químicos (foi colaborador de Robert Boyle) e ao estudo da medicina. Profesor de grego clásico en Oxford, ata os trinta e catro anos non leu a filosofía de Descartes, a cal lle espertou «o gusto para os estudos filosóficos» e construíu unha influencia decisiva nel (víao como unha verdadeira alternativa á escolástica). Tamén recibiu a influencia de Pierre Gassendi (filósofo crítico con Descartes e seguidor do epicureísmo) e na filosofía política, dos británicos Hobbes e Shaftesbury. Viviu en Londres, durante catro anos en Francia e estivo brevemente exiliado nos Países Baixos. Cando volveu a Londres, despois da Revolución Gloriosa, converteuse en asesor dos ''whigs'' (representantes do partido liberal). Provided by Wikipedia